Ana Karargâh Neler Yapıyoruz?
Hikayemizin Perde Arkası Beyin Kıvılcımları Bağlantıya Geçin

Kullanıcıların Göz Hareketlerini Kodla Taklit Etmek Mümkün Mü?

Bir insan sayfaya bakar. Okur. Yukarı iner. Mouse’u oynatır. Ama asıl karar gözlerdedir. Çünkü zihin, önce gözle konuşur. Google bunu bilir. Facebook bunu kullanır. Amazon bunu fiyatlandırır. Peki ya sen?

Sen bir geliştirici olarak bu göz hareketlerini taklit edebilir misin? Cevap: Evet. Ama bunu yapmak sadece kod bilgisi değil, zihin simülasyonu kurma becerisi gerektirir.

Göz Hareketini Tanımlamak: Koddan Önce Gelir Duygusu

İnsan gözü lineer hareket etmez. Zigzag yapar. Durur. Titrek geçişler yapar. En önemlisi, içerikte merak edilen kelimede yavaşlar, sıkıcı cümlede hızlanır. Yani hareket değil, ilgi değişkeni vardır.

İşte bu noktada kod şunu sormalıdır:

Bu sayfada merak uyandıracak alanları nasıl belirlerim?

Göz Hareketini Kodla Taklit Etmek: Sessiz İzleyiciyi Kodlamak

İlk yapılması gereken şey, göz yerine mouse hareketini benzetmektir. Çünkü mouse’un kayması, ekranda belirli bir bölgeye yönelmek anlamına gelir. Ve tarayıcı, bunu fark eder.

Aşağıdaki kod, bir kullanıcının göz hareketine benzer mikro mouse hareketi üretir:

let x = 100;
let y = 100;
function simulateGaze() {
  const stepX = Math.random() * 10 - 5;
  const stepY = Math.random() * 6 - 3;
  x += stepX;
  y += stepY;
  const evt = new MouseEvent("mousemove", {
    clientX: x,
    clientY: y,
    bubbles: true
  });
  document.dispatchEvent(evt);
}
setInterval(simulateGaze, 300);

Bu hareketler yapay görünmez. Çünkü . Mikro titreşimler yaratır. Yukarıdaki fonksiyon, her 300 ms’de bir minik bir bakış düzeltmesi gibi davranır.

Google Bu Hareketi Gerçek Sanır mı?

Google’ın Android tarayıcıları ve Chrome, mouse hareketi ve scroll davranışlarını analiz eder. Özellikle scroll başladığında mouse pozisyonu analiz edilir. Eğer scroll ile mouse hareketi arasında , davranış gerçek sanılır.

Yani göz hareketi taklidi, scroll ile eşlenirse, Google şunu düşünebilir:

Bu kullanıcı içerikle bağ kurdu. Bu bakış bir karar taşıyor.

Daha Derin Taklit: DOM Odaklanma Simülasyonu

Göz sadece gezinmez, odaklanır. Bunu JavaScript’le simüle etmek mümkündür. Belirli alanlara DOM focus verip ardından küçük mouse duraklamaları oluşturmak, hissi üretir.

const odaklar = document.querySelectorAll("h2, p");
let i = 0;
function dikkatTur() {
  if (i >= odaklar.length) return;
  odaklar[i].scrollIntoView({ behavior: "smooth" });
  odaklar[i].style.outline = "1px dashed rgba(0,0,0,0.2)";
  setTimeout(() => {
    odaklar[i].style.outline = "none";
    i++;
    dikkatTur();
  }, 2000 + Math.random() * 1000);
}
dikkatTur();

Bu davranış, özellikle heatmap yazılımları tarafından gerçek kullanıcı gibi okunur. Çünkü gözün “bakış durağı” olan başlık ve paragraf geçişleri, burada simüle edilir.

Gözün Zihne Giriş Noktası: Görsel Temasın Kodlanması

İnsan gözü görsellere daha uzun bakar. Bunu simüle etmek için görseller üzerine özel bekleme süreleri yerleştirilebilir. Aşağıdaki gibi:

img src="gorsel.jpg" style="max-width:100%" id="resim"

setTimeout(() => {
  document.getElementById("resim").scrollIntoView({ behavior: "smooth" });
}, 6000);

Bu tetikleme, görselin gerçek bir insan tarafından “dikkat çekici” olarak ziyaret edildiği izlenimi yaratır. Özellikle Facebook Pixel ve Google Analytics 4 gibi sistemler, bu davranışları ziyaret süresi puanı olarak okur.

Riskler: Bu Taklit Nerede Tehlikeye Dönüşür?

Göz taklidi masum görünse de Google bunu bir noktadan sonra fark edebilir. Eğer scroll ile mouse hareketi aynı anda her zaman uyumluysa, sistem şüphelenir. Çünkü insan . Yani taklidin başarılı olması için küçük hatalar da kodlanmalıdır.

Kapanış

Bir gözün sayfaya bakması demek, içerikle mikrosaniyelik bir bağ kurması demektir. Bu bağı kodla taklit etmek mümkündür. Ama bu taklit sadece görsel değil, senkron olmalıdır.

Yani göz hareketini kodlamak için sadece JavaScript değil, zihin akışı da gerekir. Çünkü Google artık sayfaya kim baktı değil, onu analiz eder.

Ve eğer sen, bu “nasıl”ı kodla inşa edebiliyorsan… senin sitene bakan gözlerin gerçek olup olmadığı artık önemli olmayabilir.