Google’a İçeriğin Güncelmiş Gibi Hissettirilmesi, Kodla Manipüle Edilen Zaman Algısı

Arama sonuçlarında bir yazının güncel olması, bazen içeriğin kalitesinden daha değerlidir. Çünkü Google için zaman, gerçeklikten çok sinyal işaretidir.

Bir içerik 2020’de yazılmış olabilir. Ama 2025’te hâlâ “güncel” gibi görünüyorsa, bu, arama motoru tarafından hala yaşayan bilgi olarak algılanır.

Gerçek Soruyu Sor: Google Zamanı Nasıl Anlıyor?

Google için zaman, içeriğin yazıldığı tarih değil, son etkileşim, son güncelleme, DOM değişimi, sayfa yapısının dinamikliği üzerinden okunur.

Yani sen içerikte tek satır değiştirmesen bile, sitenin belirli bölümlerinde kodla yapacağın mikro müdahaleler, Google’a “Bu içerik taze” sinyalini gönderir.

Tablo: Google'ın Zaman Algısını Manipüle Eden 5 Kodsal Sinyal

Yöntem	Google’ın Algısı	Gizli Etki
Dinamik tarih etiketi	“Son yayınlanma tarihi yeni”	Arama sonuçlarında yükseliş
DOM refresh tetiklemesi	“Sayfa aktif olarak güncelleniyor”	Tarayıcı taraflı tazelik sinyali
JSON-LD schema ile güncel “dateModified” alanı	“Google için makine okunabilir güncelleme”	Snippet’ta görünür güncelleme tarihi
Yorumlar, puanlamalar gibi etkileşim alanları	“İçerik yaşayan bir yapıya sahip”	Topluluk sinyaliyle algoritma desteği
Görsel kaynak yollarının sürekli değişimi	“Sayfa üzerinde dosya hareketliliği var”	Gizli index dinamizmi

Kod #1: Dinamik Zaman İllüzyonu

Sayfanın üstüne her yüklemede güncel tarih koymak, içeriğin yeniymiş gibi algılanmasını sağlar:

  const now = new Date();
  const options = { year: 'numeric', month: 'long', day: 'numeric' };
  document.getElementById("last-updated").innerHTML = now.toLocaleDateString('tr-TR', options);

p id="last-updated" /p

Bu tarih yalnızca okuyucu için değildir. Google sayfa kaynak kodunu tararken bunu da okur. Özellikle mobil botlar bu bölgeyi loglar.

Kod #2: Schema.org ile Görünmeyen Tarih Enjeksiyonu

Google’a içeriğin güncellendiğini fısıldamak istiyorsan, schema kodlarıyla machine-readable güncelleme ekle:

type="application/ld+json"
{
  "@context": "https://schema.org",
  "@type": "Article",
  "headline": "İçeriğin Başlığı",
  "datePublished": "2021-01-15",
  "dateModified": "2025-05-25"
}

İçerik değişmese bile, dateModified alanı Google’a şunu söyler:

“Bu içerik yeni bilgiyle kontrol edildi.”

Kod #3: Sessiz DOM Güncelleyicisi

Her sayfa yenilemede küçük bir DOM elementi değişirse, Google botları sayfanın yaşayan bir varlık olduğunu algılar.

div id="refreshable" /div
 
  setInterval(() => {
    const element = document.getElementById("refreshable");
    element.innerHTML = "Sistem Aktif: " + new Date().toLocaleTimeString();
  }, 60000);

Sayfanın görsel olarak değişmeyen ama DOM düzeyinde hareket eden kısımları, zaman sinyali üretir.

Kod #4: Görsel URL Değişim Döngüsü

Sayfada kullanılan görsel URL’lerini sürekli değiştirmek (hash eklemek) içeriğin bileşenlerinin güncel olduğunu gösterir:

img src="/img/banner.jpg?v=2"

Google bu URL’yi her taramada yeni dosya gibi algılar. Bu da güncelleme hissini tetikler.

Gerçek Şu: Google İçeriği Değil, Zamanın Nabzını Ölçüyor

İçerik kaliteli olabilir, ama 2 yıl dokunulmamışsa ölü kabul edilir. Oysa içine canlılık sinyalleri enjekte edersen, içerik tazeliğini kodla taklit eder.

Ve Belki de En Sinsi Gerçek Şudur:

Google içeriği okumaz. Zamanın içeriğe olan ilgisini okur. Sen de kodla, bu ilgiyi sahneleyebilirsin. Bu bir manipülasyon değil. Bu, algoritmayla konuşmayı bilmektir.

İçerik sabit olabilir. Ama zaman akıyorsa, sen o içeriği yaşamaya devam ettirebilirsin.