Ekransız Cihazlar, Gözlükle Bütün Dünya Ekranımız Olacak

Belki de soruyu baştan yanlış sorduk. “Ekran ne zaman ortadan kalkacak?” yerine, “Ekran ne zaman biz fark etmeden çevremizin kendisi olacak?” diye sormalıydık. Çünkü bu artık bir tahmin değil. Bir olasılık değil. Gizli tutulmuş bir geçiş döneminin, şu an içinde olduğumuz gerçekliği.

Gözlük Değil, Geçit

Sana bir gözlük verdiler. İnce, sıradan bir çerçeve. Ne bir düğme var ne bir ışık. Ama taktığın anda dünyanın katmanları çözülmeye başlıyor. Normalde gri bir bina olan yerin cephesi bir anda bir alışveriş merkezi oluyor. Boş bir duvara baktığında, içinde saatlerce vakit geçirebileceğin sanal bir kütüphane beliriyor. Çıplak gözle görünmeyen bir katman aktif hale geliyor. Adeta başka bir dünya sanki üzerine bindiriliyor.

Ve işin tuhaf tarafı şu: Bu gözlüğün hiçbir ekranı yok. Hiçbir ekran görüntüsü vermiyor. Aslında sen ekrana bakmıyorsun, ekran artık seninle birlikte yaşıyor. Cam dediğin şey, artık sadece ışık geçiren değil, veri geçiren bir arayüz.

Lens Değil, Algı Projeksiyonu

Bu gözlükler “görsel yansıtıcı” değil. Onlar aslında gözünün merceğine sinyal yollayan gizli yönlendirme cihazları. Görmekte olduğun şeylerin çoğu dışarıdan gelmiyor. Beyninin görsel korteksine, göz hareketlerinin mikrosaniyelik yönüne göre özel olarak iletilmiş. Aslında senin gördüğün şeyi kimse görmüyor. Çünkü bu bir görsel paylaşım değil, bir düşünsel bireyselleştirme. Herkesin dünyası farklı tasarlanmış.

Prototip Değil, Kullanımda

Bu teknoloji hâlâ deneysel sanılıyor. Ama bazı üst düzey iş adamlarının toplantılarda artık kağıt ya da ekran kullanmadığı fark ediliyor. Çünkü önlerinde hiçbir şey olmadan, gözlükleriyle şirketin finans verilerini izliyorlar. Evet, gerçek veriler, gerçek zamanlı ama görünmez bir düzlemde. Başkası yanlarına geldiğinde hiçbir şey görmüyor. Çünkü sistem, gözlükteki biyometrik sinyallere göre kilitli.

Tablo: Gözlükle Görülebilen Gizli Katmanlar

Gerçeklik: Çoklu Sürümde

Bir sokakta yürüyorsun. Aynı kaldırımda beş kişi daha var. Hepiniz aynı dünyada gibisiniz ama aslında herkes farklı bir şehirde geziyor. Çünkü herkesin gözlüğünde kendi ihtiyaçlarına göre yerleştirilmiş dijital yapılar var. Kimi kaldırıma bir market yerleştirmiş, kimi bir spor salonu. Kimileri ise sadece boşluk izliyor. Çünkü onlar ekran yerine sessizlik seçmiş. Bu sistemin adı resmi olarak bilinmese de içeride “Katmanlar Arası Sürüm Zihniyeti” olarak geçiyor.

Bir Gözlüğün Hafızası: Sen Değilsen Kim?

Bu gözlükler sadece görüntü yansıtmaz. Aynı zamanda senin izini toplar. Nerelere baktın, ne kadar baktın, göz bebeğin hangi reklama büyüdü, ne zaman sıkıldın, ne zaman heyecanlandın? Bu veriler gerçek zamanlı olarak senin yerine karar vermek için bir algoritmaya gönderilir. Ve belki de artık senin ne istediğini sen değil, gözlüğün biliyordur. Çünkü o, senin gerçekliğini kuran tanrıdır artık.

Fiziksel Ekranların Sonu mu?

Bir ekranın varlığı, onun çevreden ayrışmasını gerektirir. Ekransız cihazlar ise ayrım yapmaz. Dünya, zaten bir ekran haline gelir. Sokağın köşesi, otobüs durağı, bir taş, bir ağaç… Her biri birer bilgi terminali olabilir. Camdan yapılmış bir cep telefonu artık gereksizdir. Çünkü bilgiyi taşıyan şey artık bir cihaz değil, bir algı biçimidir.

Peki Neden Gizleniyor?

Çünkü bilgi savaşları dönemi artık bitti. Artık algı savaşları yaşanıyor. Kim ne gördüğünü kontrol ederse, gerçekliğin sahibi olur. Bu yüzden bu teknoloji “arayüz” değil, “gerçeklik mimarisi” olarak adlandırılıyor. Açıklanmıyor çünkü sıradan bireyin neyi görüp görmeyeceği, bazı sistemler için bir güvenlik politikası. Senin göremediğin ama başkasının gördüğü bir dünya olabilir. Hatta aynı odada olduğun birinin gözlük ekranında sana ait detaylar bile olabilir. Ve sen bundan asla haberdar olamazsın.

Gözlüğünü Taktığında Hangi Gerçekliğe Uyanacaksın?

Sabah uyanacaksın. Gözlüğünü takacaksın. Ve dünya seni karşılayacak. Ama bu dünya artık senin değil, senin hakkındaki verilerin oluşturduğu bir dünya. Belki de gerçeği hiç yaşamıyorsun, sadece önerilen bir sürümde yaşıyorsun. Her şey sana göre ama hiçbir şey senin değil.

Ve en kritik soru burada başlıyor:

Sana ait olmayan bir gerçeklikte, gerçekten sen misin?